Bezoek aan het Care Point; indrukwekkend slot

Vrijdag hebben wij eindelijk het Jesu Kukhanya Care Point bezocht waar wij als Tafelaars ons de afgelopen jaren voor hebben ingezet. En indrukwekkend was het.

's Ochtend vertrokken wij vanuit het Kruger Park naar Swasiland. Na een paar uur rijden bereikten wij de grens. Daar stond William Dlamini, de man die het Care Point leidt, op ons te wachten. Dat was erg prettig want alle formaliteiten bij de douane namen nogal wat tijd in beslag. Het kostte al met al toch een uur om alle papieren in te vullen en alle reisgenoten één voor één de grens over te krijgen.

Swasiland is wat natuur betreft van een ongekende schoonheid. Een schril contrast met de armoede waarmee wij een paar uur later mee geconfronteerd zouden worden. De rit was bochtig vol steile klimmetjes en naast de mensen die in Afrika overal naast de (drukke) wegen lopen was het nu ook nog eens oppassen geblazen voor kuddes loslopende koeien die gewoon over de weg lopen.

Na anderhalf uur rijden vanaf de grens kwamen wij aan bij het Care Point. De weg omhoog was beter geschikt voor een 4x4 vehicle dan een Toyota Quantum maar met een goede navigator kom je een heel eind. Voor het Care Point stond een hele grote groep kindjes op ons te wachten.

Eerst werd er voor ons gezongen, een gebedje gedaan en toen werden de kinderen van klein naar groot in de rij gezet om eten en drinken te krijgen. Bij het inschenken en opscheppen mochten wij ook helpen. Drie keer per week krijgen de kinderen vanuit het Care Point een maaltijd (rijst met bonen), meer is er gewoon niet. Vaak lopen zij voor verzorging 5 tot 10 kilometer naar het Care Point. Al snel was er contact met de kinderen.

Tegelijkertijd konden wij rondkijken in het Care Point. Met onze steun is er electriciteit aangelegd, zijn er raam- en deurkozijnen geplaatst, nieuwe kookpotten aangeschaft en delen van het dak voltooid. Het ziet er goed uit. Het hele project wordt ondersteund door een duidelijke visie van William Dlamini: alle basiszaken voor de kinderen regelen en zo op langere termijn zorgen dat zij zelfstandig en onafhankelijk in hun levensonderhoud kunnen voorzien.

Na de maaltijd werden de voetbalshirts overhandigd die wij van MSC'11 voor de kinderen kadden meegekregen en de nieuwe voetballen die wij hadden meegekregen van een andere gulle gever. En toen ... op naar het voetbalveld. Op een schuin aflopend veld met kuilen en gaten namen wij het op tegen 11 kereltjes op blote voeten. Het was een feest om zo met de kinderen plezier te maken en tegelijkertijd kansloos te worden weggespeeld. Zij wonnen met 5-0!

Vervolgens namen wij afscheid van de kinderen. William en Pontso Dlamini nodigden ons uit om nog even hun huis te bezoeken. Trots als zij zijn op hun thuis, moet opgemerkt worden dat het uiterst eenvoudig en sober is. Allles gaat naar de kinderen van het Care Point. Huub heeft nog met William bekeken hoe het beste mais geteeld kan worden op het stukje grond dat William bezit. Als dat lukt kunnen er weer meer monden gevoed worden.

Uiteindelijk namen wij afscheid van William en Pontso. Neville Joao en Stefan Ellis van RT 239 zijn ook 's avonds bij ons gebleven waardoor wij nog veel over het project van gedachten hebben kunnen wisselen.

Wij voelden ons blij dat wij een bijdrage konden leveren, maar ons hart brak bij het zien van deze schrille contrasten met onze eigen leefwereld. Het bezoek en de reis hebben een ongelooflijk diepe indruk op ons gemaakt. Hopelijk kunnen wij de energie die dit geeft op anderen overbrengen en komt dat ten goede aan de kindjes.